Ruhu yaşatan bedendir(!)

Petrus ve Havariler olmasa Hz İsa’nın öğretisi bütün dünyada karşılık bulmayacaktı; Dört halifeler ve Sahabe olmasa belki de Hz Peygamberi tanımayacak ve müslüman olmayacaktık; Platon ve Aristo olmasa Sokrates’ten belki de hiç haberimiz olmayacaktı; Büyük İskender olmasa Aristo ile temeli atılan felsefi paradigma belki de yok olup gidecekti; İnalcık ve Atsız olmasa Fuat Köprülü’nün değerini belki tarih hiç vermeyecekti; daha bunlar gibi bir düzüne misal.

Realite bize gösteriyor ki kişinin adını yaşatan bizatihi düşüncesi değil, düşüncesini ete kemiğe bürüdüğü öğrencileri yani teorisinin pratiğe adapte edilmiş versiyonudur. 

Dolayısıyla diyebilmeliyiz ki kemalin yegane ispatı, hayatın içerisine bizatihi tezahür etmesidir.

Belki bir düşünce, hayatın bizatihi içerisinde vücut bulamamışsa laf-ı güzaftır diyemeyiz sadece zamanının çok üstünde de olabilir ama bir düşünce hayatta bizatihi açığa çıkmamışsa, yok olmaya mahkumdur diyebiliriz...

Tıpkı demokrasinin eğitilememiş bir toplumda yok olacağı gerçeğinde olduğu gibi ve eyleme dönemeniş Tanrı bilgisinin bir gün dünyadan çekip gideceği gibi...