Bağnaz Ateizm

19. yüzyılın başlarıyla başlayan süreçte; kitap okumak, entelektüel bir donanıma sahip olmak, bilimle uğraşmak ateizme götüren bir sonuç doğurmaktaydı. Ya da çoğu okuyucu bu şartlanma ile kendisini geliştirdiği için aynı sonuca ulaşıyordu. 

Dolayısı ile o dönemden bakıldığında içinde yaşadığımız çağ şartlanmalardan kurtulunmuş aydın bir çağ olacaktı. Özellikle Freud bunu çok kez yerli yersiz ifade etti. Haksızda sayılmazdı. O dönemden gözüken manzara tam anlamıyla buydu. Çünkü aydın demek modernist demek, modernist demek pozitivist demek, pozitivist demek ise ateist demekti ve her geçen gün aydın sayısı artmaktaydı. İnsanlığın, insana köle muamelesi yaptığı kilisenin tek alternatifi bilim yani modernizimdi.

Lakin 1950’li yıllarda insanlar bilimin huzur getirmediğini üstelik kaosa ve ölümlere yol açtığına tanıklık ettiler. Modernizm insanlar arasındaki ilişkileri öldürüyordu. Ve bunların sonucunda insanlar, içlerinde manevi bir yön keşfetmeye başladılar. İcad etmeye değil keşfetmeye başladılar, çünkü bu onların zaten yitik malıydı. 

Böylece maneviyata doğru yönelim hızla artmaya başladı. Bu yönelimler bir kısım çevrelerde manevi yönünü öldürmemiş dinlere doğru olurken bazı çevrelerde ise spiritüelizm’e doğru yol aldı. 

Dolayısı Freud’un ve 19.yüzyılın pozitivist aklı yanılmış, insan maddeden ziyade maneviyata eğilim göstermiş ve öldü denilen dinleri tekrar diriltmeye başlamıştı. 

Bu anlamda; 19.yüzyılın başları ile 20. yüzyılın son çeyreği arasında çok fazla kitap okumak ateizmi getirirken, 1950’lerden sonra maneviyatı yani spiritüalizmi getirir oldu. 

Hal böyleyken ısrarla okumanın ateizmi getireceğini düşünenler, eğer ateist değil iseler pozitivist dönemin korkusunu hala üzerinden atamamışlardır. Yok eğer ateistseler ve okumamın ateizmi getireceğini düşünüyorlarsa, Eric From’un tabiriyle üstünlük kompleksine kapılmışlardır yada en iyi ihtimalle Ateizmi bir ideoloji olarak görmektedirler.